Het oorspronkelijke voorstel voor energielabels utiliteitsbouw van november 2012 wordt ongewijzigd ingevoerd. Dit houdt in dat voor het energielabel utiliteitsbouw gebruik wordt gemaakt van de verplichte oplevertoets. De partners van het Lente-akkoord zijn groot voorstander van deze oplevertoets en hebben meegewerkt aan de ontwikkeling hiervan.

De regeling beschrijft hoe het energielabel bepaald wordt en hoe het energielabelcertificaat eruit ziet. Met deze systematiek kan zowel bestaande bouw als nieuwe utiliteitsbouw van een energielabel worden voorzien. Dat houdt dus ook in dat zij goed met elkaar kunnen worden vergeleken. Voor bestaande utiliteitsbouw wordt het ISSO-opnameprotocol voor bestaande bouw toegepast, en is een energielabel G tot en met A beschikbaar. Dit wordt de energielabelklasse basismethodiek genoemd. Voor nieuwbouw en vergaande renovatie zijn de energielabelklassen B tot en met A++++ beschikbaar. Hierbij dient het ISSO-opnameprotocol 75.1 vastgesteld op 12 september 2013 worden toegepast. Dit wordt de energielabelklasse gedetailleerde methodiek genoemd.

Bestaande utilitaire gebouwen kunnen gebruik maken van de gedetailleerde methodiek als zij op basis van de basismethodiek een energielabelklasse A hebben. Op het energielabel certificaat wordt behalve de energielabelklasse ook het standaard (gebouwgebonden) energiegebruik per vierkante meter vermeld, zowel in megajoules als uitgesplitst in elektriciteit, gas en warmte.

Bouwbesluitnorm energieprestatie
De norm NEN 7120 bevat bepalingsmethoden voor woningen en utiliteitsbouw voor nieuwbouw en in een later stadium voor bestaande bouw. De norm is aangewezen in het Bouwbesluit 2012.